Çocuklar Duymasın zili

- Evet Pelin, anlatmaya başlayabilirsin. Mesele yanındaki herif kim ve neden hiç konuşmuyor?
- O mu? O Edgar. Amerika'dan arkadaşım. Aksanı berbat o yüzden pek konuşmuyor. Ama Türkçe anlıyor. Ve memleketinden uzakta. Eminim kendini çok yalnız hissediyordur.
- Çok üzüldüm gerçekten. Ne işi var burada? Ve sen iki yıl aradan sonra habersiz geliyorsun ya, tebrik ediyorum.
- Ya Türkçe anlıyor diyorum sana.

Edgar'a baktım. Sırıtıyordu. Sanırım harbiden anlıyor.

- Selam dedi.
Aksanı gerçekten berbattı.
- Merhaba. Umarım uzun ve karmaşık cümleleri anlayamıyorsundur yoksa işimiz yaş.
- Üzgünüm ama anlayabiliyorum.

Pelin'e döndüm.
-Dinliyorum. Anlatmaya başlayabilirsin.
- Bak şimdi. Ben Amerika'dayken burada bir sürü şey olmuş ya, biliyorsun işte ailemizle ilgili. Oturdum ve düşündüm. Sen burada teksin, ben orada tekim. Biliyorum çok iyi değildi aramız, çoğunlukla bendim sorun ama neden bundan sonra da öyle olsun? Ben burayı çok özledim ve kaydımı, bilmemnemi alıp geldim. Aslında cenazeyi öğrenince gelicektim ama pasaport işlemleri problem oldu. Biraz geç geldim ama temelli geldim.
- Pelin naptın sen! Orada okuyordun işte mis gibi.
- Öyle değil işte. Ne kadar zor bilmiyorsun. Ben o hayatı istemiyorum. Ben seni özledim, inanmayacaksın ama.
- Ben de seni özledim ama bir sürü dert var halledilecek. Mesela, Tanrı misafiri mi desem ne desem bilemediğim bu herifin işi ne?
- Arkadaşım o. Orada bir gelenek vardır. Gap year, bilirsin. O Türkiye'ye geldi benimle. Bir süre buralarda. Ama sanırım bu süre baya uzun bir süre.
- Nerede kalıcak?
- Burada. Sinirlenme hemen. Eğlenceli olucak. Hem bizi birinin koruması gerek. Edgar gönüllü.
- Bana bak. Sevgilin mi yoksa?
- Ay tabi ki hayır.
- Pelin beynim döndü. Bir ara geniş geniş açıkla.
- Tamam sen de şu kavganın sebebini açıklarsın. Ben eşyalarımı odama yerleştiriyim. Bu arada, eski odamı kullanmamda problem yok sanırım? Edgar'la biz kalırız orada.
- Olmaz öyle şey. Elin Amerikalısıyla. Burası Türkiye.
- Bişey olmaz. Sen kendi derdine bak.

Şuna bak ya. Pelin benden 2 dakika büyük. Sadece iki dakika ve tek lafımı bile dinletemiyorum. Öff.

Zaten zil çaldı. Ulan geçen bozulduydu yeniletmiştik, heralde Çocuklar Duymasın'ın zilini taktılar.

Hazel açtı. Bir kez daha yanılmamamın haklı gururunu yaşadım. Alper kapıdaydı. Ben de yataktan kalktım, gittim.

- Selin. Ben eve gittim. Babam yine kavga ettiğimi görünce biraz sinirlendi ve şu an yağmurda ıslanan kedi yavrularından farksızım.
- Otel falan mı ayarlayalım?
Hazel dayanamadı atladı tabi.
- Hayır Selin anlamıyor musun burada kalmak istiyor.
- Alper?
- Eh, biraz. Kısa bir süreliğine.
- Kusura bakma Selin araya giriyorum. Ulan bana baksana sen. Hala hangi yüzle geliyorsun? Hadi geliyorsun kalmayı nasıl düşünürsün? Kızı ne hallere düşürdün. Siz iki salak hayatına hiç girmeseniz tek derdi Adam Brody'le öpüşmenin yollarını bulmak olurdu.
- Ama ben..
- Başlatma sana. Utanma arlanma olur insanda.
- Eeh, yeter ama. Buraya seni dinlemeye gelmedim ve benim muhattabım sen değilsin. Selin, kalabilir miyim?
- Peki, ama ev kalabalık biraz. Rahat edemeyebilirsin.
- Sen varsın sonuçta.

Duymazlıktan geldim. Eren mutfaktaydı, yanına gittim.
- Hadi Eren sen de Hazel'i al git. Evden merak ederler.
- Olmaz Selin. Baksana şu karışık ortama. Seni nasıl bırakalım.
- Ben kalırım Eren sen git.
- Yok Hazel sen de git. Tek değilim ya.
- Sorun da o zaten. Alper varsa ben de olmalıyım. Ama Eren sen git. Özgür gelicekti ya zaten, gidin.
- Aslında gitsem iyi olur. Annemlerle zaten limoniyim. Yarın yine gelirim. Özgür'ü ariyim de gelsin.

10 dakika sonra Özgür kapıdaydı. Eren'i aldı, halimizi hatrımızı sordu ve çıktılar. Adım gibi eminim birlikte sinemaya falan gidecekler, ev bahaneydi. Aşık çiftin hali başka azizim.

Onlar gidince, arkamdaki kombinasyona baktım.
Bir Amerikalı, bir Alper, bir Hazel, bir Pelin ve bir Selin bir gün aynı evde kalıyormuş...