Shit happens

Bu posta en çok uyan söz 'shit happens' Türkçe'den direk çevirmeye çalışmadığınızda 'olur öyle' gibi bir anlam çıkıyor. Ben sevdim valla.

Sanırım adı bile olmayan bu hikayenin bitme vakti geldi. Çok saçma oldu farkındayım. Ama saçmalaştıran ben değildim, hikayeydi. Kontrol edemedim ve sonra bir hikaye blogu açmanın kötü bir fikir olduğuna karar verdim. Başlarken çok hevesliydim ama sonra o isteği bulamadım kendimde. Bunun nedeni sanırım çok uzaması. Çok uzamasının nedeni ise başlarken kafamda bir çizginin olmaması. ''Şöyle başlayacak, şunlar şunlar olduktan sonra şöyle bitecek.'' diye bir planım olmayınca uzadı da uzadı, saçmalaştı da saçmalaştı. Ben öykü yazabilirim, roman değil. Nitekim her şey sıkıcılaştı. Yazmaya elim gitmez oldu ve bir seçim yapmam gerekti: Öykü yazmayı ya bir iş gibi görecek ve ömrümün sonuna kadar bir daha öykü yazmayacaktım ya da bu saçma hikayeyi burada sonlandıracaktım. Aslında bitmesinin tam zamanı. Bir hikaye blogu açmaya Gülşah süper bir kız lan'dan cesaret alarak karar verdim. Onun yazarı bu hikayeyi buralarda bir yerlerde bitirirdi. Normali o çünkü.

Velhasıl ben de daha mutlu olacağımı düşünerek hikayeyi bitirmeye karar verdim.

Peki şimdi ne olacak?

Günlük tarzında kullanırım sanırım burayı. Aslında Sumi ve Sliwer'daki bloga bağlanma olayı bende yok. Gözümü kırpmadan kapasam blogu hiç üzülmem sonra. Çünkü sevmiyorum artık bu hikayey. Zaten ben kendi hayatımdan, etrafımdakilerden esinleniyordum. Şimdi de günlük ne yaptıysak onu anlatırım. Daha az entrikalı olur orası ayrı mesele.

Bunu henüz Sliwer ve Sumi'ye söylememiştim umarım kızmazlar.

Blog adımı değiştirir miyim? Hayır. Özel bu isim biraz benim için. Hatta mesela diğer postta onu anlatiyim. Bak bu iyi oldu.

Bu da bir hesaplaşma gibi oldu, hayırlısı.