Merhaba,
Sevgili okur.
Bu yazıyı dünyanın bütün görümcelerine armağan ediyorum; çünki onlar en yağlı bulaşıkların ebedi savaşçısı, ezeli düşmanıdır.
Bugün yaşadıklarımın en bariz vahameti, altı yaşındaki kuzenimin beni ararken seslenmeye gerek dahi duymadan doğrudan mutfağa gelmesiydi; fakat başka bir paralel evrende beni mutfakta değil balkonda bulabileceği için işin vahim kısmı burası değil. Dram, gerçekten mutfakta oluşumla başlıyor ve asla o mutfaktan çıkamadığım için son da bulmuyor.
Sabah 7'de başlayan serüvenim 23:58 itibariyle sona erdi sevgili okur. Ben sevgili bir okur değil, omzunda ağlayabileceğim güzin abla istiyorum şu dakikadan sonra.
İyi gecelerin başlaması yakındır.
3 yorum:
Güzin ablanın ömrü seni beklemekle geçti bu yaz...
Ah şans. Asla yanımızda değil.
Asla değil.
Görümceler her zaman çok sevilir.
Yorum Gönder