Annem ev hanımı babam serbest meslek. Abim kolunu kırmış bizim mahallenin camisinin önüne selpak açmış.

Annemle zaman zaman şiddetli kasırga, zaman zaman yaz yağmurları tadında diyaloglarımız oluyor. Şiddetli kasırgalardan konuyu açmıyorum ki ağzımızın tadı kaçmasın. Diğer diyaloglarda annem daima benden kısa bir süreliğine şüphe ediyor. Şöyle ki;

anne: karnın aç mı tok mu?
didem: hayır!
anne: hayır ne demek?
didem: ha!? ne!? şey... tokum.

böyle bir çocuğum olsa şahsen ben döverdim. Dalga geçer gibi, şuna bak. Ama aslında o anda bir şey okuyordum, kafam dağınıktı yani. Ondan.

Bir de ortaokuldan liseye geçtiğim zaman şöyle bir diyalog geçmişti aramızda;

-Kızım, ortaokulda daima planlı çalışan okul kurallarına uyan bir öğrenci oldun. Umarım lisede de böyle devam edersin.
+inşallah anne.
-inşallah?
+ehehe, şey. tabii öyle olacağım anneciğim.

ve benim en sevdiğim, annemin sinirlerinin tepeye birkaç nanosaniyede zıpladığı diyalogtur.

anne: kızım ben halana gidiyorum. Bebeğin yatağını hazırlayacağız babaannenle. Geliyor musun?
didem: Yok anne. Ödevim var benim. Öykü yazıyorum.
anne: Ama babaannen pastalar börekler yapmıştır. Yine de gelmiyor musun?
didem: Yok anne, öyküyü bitirmem lazım.
anne: iyi o zaman. Aç kal. Evde yemek yok. Ben de yer gelirim. Başının çaresine bak. Çok istersen öykülerini yersin.
didem şok tabii!

annem bu diyalogların üzerine benim sabahları kendi kendime konuştuğumu iddia etti. Ama ben hatırlamıyordum konuştuğumu. Sonra arkadaşlarım da aynısını söyledi. Korktum ben de. Ama rehberlikçiyle konuştum bişey yok dedi, rahatladım.

8. sınıfta bir gün annemle matematik çalışırken ben kalemi ısırmaya çalışıyordum, Yavaş yavaş avıma yaklaşıyordum, büyük bir dikkatle; annem gördü sonra. "Didem napıyosun?" dedi. "Hiiç" dedim. Devam ettik çalışmaya.

ve dün annemin şoka girdiği bir şeyi anlatarak sözlerime son vermek istiyorum. Annem ıhlamurun yanında bir kase sütle nesquik yediğimi görünce "Ya bu nasıl bir zevk!!" dedi. Sonra kendisi nesquiki çerez gibi yedi.

Bu kadar.