Sevgili Okur,
Bilgisayarımın şarjı oldukça azken ve bir şeyleri aramak üzere bilgisayarımı açmışken belki biraz sohbet ederiz diye düşündüm.
Hayat pek anlam verilemeyen bir hızda akıp giderken sıklıkla aklıma geliyorsun. Muhtemelen sen öz benliğimle sıkı sıkıya bağlı bir parçam olduğun içindir bu; ama bunun da ötesinde not etmek, kayıt düşmek ihtiyacım da çok oluyor. Genellikle geçmişe mazi diyerek bakıyorum bu postlara ama şimdilerde öyle olmadığı umudumu da çok canlı tutuyorum.
Günlüğüme bu notları beni daha anlayabileceği şekilde yazıyorum, ama senin ulaşılabilirliğin de satır aralarını okuma becerinden ileri geliyor. Aslında pek de bir şey anlatmayıp seni övüp gereksiz biçimde şımartıyorum belki. Bunun da Freudyen sebepleri olabileceğine dair kimi ufak hislerim var.
Charles Dickens bir duygu olsaydı şu aralar olup biten, bu duygudan ibaret olurdu.
Sevgiler,
do
