Yıl, 2010. Aylardan haziran.Hazırlığın bitmesine günler kalmış, ilk mezunların mezuniyetine gitmiştik. Süslenip püslenip gitmemiz oldukça garip karşılanmıştı; fakat ben hala mantıklı bir hareket olduğunu düşünüyorum. Ciddi bir yere gidiyoruz sonuçta. ve hazırlığız!
6 Haziran 2014. Gördüğümüz her mezuniyette düşlediğimiz kendi günümüz... Bizim günümüz. İlk gününü, her gününü, tüm hatıraları hatırladığımız okulumuzun son günlerinden en özeli. Bir gün bu günün geleceğini biliyorduk; ama hiçbirimiz inanamıyorduk. Bunaldığımız sınav zamanları, saç baş yolduğumuz TÜBİTAK süreci boyunca aslında bir parçamız hep biliyordu bu okulun da bir gün biteceğini... 5 koca yılın geçip de konfetilerin patlayacağı günün geleceğini. Geldi işte. Şimdi ygs-lys'ye can sıkıyoruz; fakat zaman kuş gibi akıp gidiyor, bunu örneklerle öğrendik.
Burukluk var mı? Hayır yok. Yaşanması gereken bir lise zamanını yaşadık, güzel arkadaşlıklar edindik ve artık yolumuza devam etmeliyiz.
Açıkçası 5 yıl uzun ve biraz da sıkıcı bir süreç. Yenilik iyidir.
Hayatlarımızın fonunun değişmesi, kişilerin aynı kalması dileğiyle bitirdim bir günü. Çok mutlu bir günü.
